Opanowanie układu SwiftUI: naśladowanie ograniczeń w przypadku złożonych projektów

Uwolnienie się od ograniczeń UIKit: podejście SwiftUI

Przejście z UIKit na SwiftUI może przypominać przejście ze świata ścisłych wytycznych do świata wolności twórczej. 🌟 Chociaż elastyczność jest ekscytująca, może być również przytłaczająca, szczególnie dla programistów przyzwyczajonych do układów opartych na ograniczeniach. Jednym z częstych problemów jest tworzenie układów, które pięknie dopasowują się do różnych urządzeń, zachowując jednocześnie proporcjonalne odstępy i strukturę.

Wyobraź sobie, że budujesz interfejs z górnym kontenerem podzielonym na trzy widoki o stałej wysokości i dolnym kontenerem, który rozciąga się, aby wypełnić dostępną przestrzeń. W przypadku mniejszych urządzeń górna część musi się skurczyć, ale nigdy poniżej określonej minimalnej wysokości. W przypadku większych urządzeń górny pojemnik może rosnąć, ale tylko do określonej maksymalnej wysokości. Równoważenie tych wymagań może przypominać nawlekanie igły w SwiftUI.

W UIKit rozwiązanie tego problemu wymagałoby wykorzystania automatycznego układu i ograniczeń, zapewniając proporcjonalne dopasowanie widoków i odstępników. Jednak SwiftUI wymaga zmiany perspektywy, skupiając się na wartościach względnych i modyfikatorach. Wyzwanie polega na osiągnięciu tego samego poziomu precyzji bez nadmiernego komplikowania kodu i uciekania się do GeometryReader na każdym kroku.

W tym artykule szczegółowo opisano tworzenie takiego układu w SwiftUI, oferując praktyczne wskazówki dotyczące kontrolowania minimalnych i maksymalnych wymiarów oraz zachowania proporcjonalności na różnych urządzeniach. Dzięki praktycznemu przykładowi i jasnym objaśnieniom poczujesz się na siłach, aby przyjąć deklaratywny styl SwiftUI, zachowując jednocześnie precyzję, do której jesteś przyzwyczajony. 🚀

Dekodowanie układów przypominających ograniczenia w SwiftUI

Dostarczone skrypty radzą sobie z wyzwaniem stworzenia układu przypominającego ograniczenie w SwiftUI, naśladującego precyzję automatycznego układu UIKit. Pierwszy skrypt używa parametrów `Spacer(minLength:)` i `.frame(height:)`, aby zapewnić zachowanie minimalnych odstępów i wysokości widoków. Takie podejście gwarantuje, że górny pojemnik nie skurczy się poniżej określonej wysokości, nawet w przypadku mniejszych urządzeń. Definiując określone ograniczenia wysokości, zapobiegamy zapadaniu się układu w przypadku ograniczonej przestrzeni. Parametr „Spacer(minLength:)” gwarantuje, że odstęp między widokami składowymi pozostanie większy niż 20 pikseli, jednocześnie zapewniając elastyczność w przypadku większych ekranów. 🎯

Zastosowanie GeometryReader w drugim skrypcie umożliwia dynamiczną adaptację układu. Oblicza proporcje pojemników górnego i dolnego na podstawie dostępnej wysokości ekranu. Na przykład na iPhonie wartość „topHeight” dostosowuje się dynamicznie, aby zapewnić stosunek 1:1 przy jednoczesnym przestrzeganiu limitów minimalnej i maksymalnej wysokości. Na iPadzie parametr „maxTopHeight” ogranicza wzrost górnego pojemnika, zapewniając wystarczającą ilość miejsca w dolnym pojemniku. Dzięki temu skrypt idealnie nadaje się do tworzenia adaptacyjnych interfejsów, które zachowują się przewidywalnie na urządzeniach dowolnej wielkości. 📱

Obydwa skrypty demonstrują, jak obsługiwać układy proporcjonalne bez nadmiernego polegania na GeometryReader. Wykorzystując deklaratywną składnię SwiftUI, używamy `.frame()` i `.background()` do zdefiniowania struktury układu i hierarchii wizualnej. Na przykład dolny kontener ma przypisaną `.frame(maxHeight: .infinity)` w celu rozciągnięcia i wypełnienia pozostałej przestrzeni, niezależnie od wymiarów górnego kontenera. To modułowe podejście sprawia, że ​​kod można ponownie wykorzystać i łatwo dostosować do różnych wymagań projektowych.

W praktycznych zastosowaniach techniki te sprawdzają się podczas tworzenia responsywnych układów aplikacji o zróżnicowanej zawartości. Wyobraź sobie projektowanie aplikacji odtwarzacza multimedialnego: górna część może wyświetlać elementy sterujące (stała wysokość), podczas gdy dolna wyświetla zawartość wideo. Na mniejszych urządzeniach sekcja sterowania nieznacznie się kurczy, ale pozostaje użyteczna, a wideo dostosowuje się proporcjonalnie. Podobnie w interfejsie pulpitu nawigacyjnego można użyć tych skryptów, aby zapewnić czytelność górnego panelu metryk, pozostawiając jednocześnie wystarczająco dużo miejsca na szczegółowy wykres w dolnej części. Łącząc te techniki SwiftUI, możesz tworzyć układy, które są zarówno atrakcyjne wizualnie, jak i solidne funkcjonalnie. 🚀

import SwiftUI
struct AdaptiveLayoutView: View {
    let minTopHeight: CGFloat = 200
    let maxTopHeight: CGFloat = 400
    var body: some View {
        GeometryReader { geometry in
            VStack(spacing: 0) {
                VStack {
                    TopView()
                    Spacer(minLength: 20)
                    CenterView()
                    Spacer(minLength: 20)
                    BottomView()
                }
                .frame(height: min(max(minTopHeight, geometry.size.height / 2), maxTopHeight))
                .background(Color.red)
                VStack {
                    FillView()
                }
                .frame(maxHeight: .infinity)
                .background(Color.green)
            }
        }
    }
}
struct TopView: View { var body: some View { Color.blue.frame(height: 50) } }
struct CenterView: View { var body: some View { Color.yellow.frame(height: 50) } }
struct BottomView: View { var body: some View { Color.purple.frame(height: 50) } }
struct FillView: View { var body: some View { Color.orange } }
struct AdaptiveLayoutView_Previews: PreviewProvider {
    static var previews: some View {
        AdaptiveLayoutView()
    }
}

import SwiftUI
struct GeometryLayoutView: View {
    var body: some View {
        GeometryReader { geometry in
            let totalHeight = geometry.size.height
            let topHeight = max(min(totalHeight * 0.5, 400), 200)
            VStack(spacing: 0) {
                VStack {
                    TopView()
                    Spacer(minLength: 20)
                    CenterView()
                    Spacer(minLength: 20)
                    BottomView()
                }
                .frame(height: topHeight)
                .background(Color.red)
                VStack {
                    FillView()
                }
                .frame(height: totalHeight - topHeight)
                .background(Color.green)
            }
        }
    }
}
struct GeometryLayoutView_Previews: PreviewProvider {
    static var previews: some View {
        GeometryLayoutView()
    }
}

Osiąganie dynamicznych układów w SwiftUI bez GeometryReader

Jednym z potężnych, ale mniej zbadanych aspektów SwiftUI jest możliwość tworzenia responsywnych układów przy użyciu modyfikatorów względnych, co pozwala uniknąć konieczności korzystania z GeometryReader. Wykorzystując właściwości takie jak `.frame()` i `.layoutPriority()`, możesz skutecznie kontrolować sposób dostosowywania widoków na ekranach o różnych rozmiarach. Na przykład przypisanie wyższego priorytetu układu dolnemu kontenerowi gwarantuje, że rozwinie się on w celu wypełnienia dostępnej przestrzeni, gdy wysokość górnego kontenera będzie ograniczona. Strategia ta jest szczególnie przydatna w celu uniknięcia nakładania się lub kurczenia się układu. 🎯

Inne podejście polega na użyciu `.fixedSize()` dla widoków podrzędnych w górnym kontenerze. Ten modyfikator zapewnia, że ​​widoki zachowują swój wewnętrzny rozmiar zawartości, w razie potrzeby zastępując ograniczenia nadrzędne. Na przykład w dashboardzie z górnym paskiem statystyk funkcja `.fixedSize()` gwarantuje, że wskaźniki paska będą zawsze czytelne. Dodatkowo połączenie `.padding()` z dynamicznymi odstępnikami zapewnia precyzyjną kontrolę nad odstępami między widokami bez konieczności podawania wyraźnych wymiarów, co skutkuje czystszym i łatwiejszym w utrzymaniu układem.

Na koniec wprowadzenie `.alignmentGuide()` umożliwia precyzyjne rozmieszczenie widoków względem ich kontenera nadrzędnego. W sytuacjach, gdy widok z góry musi pozostać zakotwiczony, podczas gdy widoki podrzędne dostosowują się do zmieniającej się przestrzeni, `.alignmentGuide()` jest nieoceniona. Na przykład w aplikacji do odtwarzania multimediów przycisk odtwarzania (na górze pośrodku) może pozostać w idealnym położeniu, podczas gdy otaczające go elementy dostosowują się dynamicznie, aby zachować harmonię wizualną. Łącząc te techniki, można tworzyć układy, które można dostosować i które są niezawodne, bez nadmiernego polegania na programie GeometryReader. 🚀