EAR ve WAR Dağıtımları için WildFly'da Bahar Bağlamı Paylaşımını Geliştirme

Çoklu Dağıtılabilir Bahar Uygulamaları için Bağlam Yönetimini Kolaylaştırma

EJB uygulamasından Spring tabanlı mimariye geçiş, özellikle karmaşık dağıtım senaryolarında sıklıkla benzersiz zorluklar ortaya çıkarır. Böyle bir senaryo, yekpare bir Spring Boot uygulamasının (EAR) bağlamını birden fazla Spring Boot WAR ile paylaşması gerektiğinde ortaya çıkar. 🛠️

Bizim durumumuzda EAR merkezi merkez görevi görürken, WAR'lar işlevselliğini genişletiyor. Başlangıçta, her WAR, fasulyeleri EAR'dan ve kendi bağlamından yedekli olarak başlattı ve bu da verimsizliklere yol açtı. Bu çoğaltma bizi, EAR'ı WAR'lar için ana uygulama bağlamı olarak belirlemenin yollarını keşfetmeye sevk etti ve EAR'daki fasulyelerin yalnızca bir kez başlatılmasını sağladı. 🚀

Bunu özel bir fasulye kaydı kullanarak başarsak da, süreç hantal ve hataya açıktı. Ayrıca umut verici bir alternatif gibi görünen ancak etkili bir şekilde uygulanmasının zor olduğu kanıtlanan 'ServletContext' aracılığıyla ana içeriğe erişmeyi de araştırdık. Bu makale, 'ApplicationContext.setParent' yöntemini kullanmak ve 'ServletContext'i kullanmak da dahil olmak üzere denediğimiz yaklaşımları ayrıntılı olarak ele almaktadır. 🌐

Karşılaşılan engeller ve öğrenilen dersler de dahil olmak üzere yolculuğumuzu paylaşarak geliştiricilerin WildFly gibi kapsayıcılarda konuşlandırılan Spring uygulamalarında içerik yönetimini optimize etmelerine yardımcı olmayı amaçlıyoruz. En iyi uygulamaları ve potansiyel çözümleri birlikte keşfedelim! 🤝

Özel ve Servlet Tabanlı Çözümlerle Bahar Bağlamı Paylaşımını Optimize Etme

Yukarıda sağlanan komut dosyaları, bir ana Spring uygulaması içeriğinin bir monolit EAR ve birden fazla WAR modülü arasında verimli bir şekilde paylaşılması sorununu ele almaktadır. Anahtar kavram, EAR'ın bağlamını ana bağlam olarak ayarlayarak her WAR'da fasulyelerin yeniden başlatılmasını önlemektir. kullanarak setEbeveyn Spring'in ApplicationContext API'sindeki yöntem sayesinde alt WAR'lar, ana EAR bağlamından yapılandırmaları ve çekirdekleri devralarak kaynak kullanımını kolaylaştırabilir. Bu özellikle aşağıdaki gibi ortamlarda kullanışlıdır: Vahşi Sinekbirden fazla dağıtımın paylaşılan kitaplıklardan ve merkezi yapılandırmalardan yararlanabileceği yer. 🛠️

Bir komut dosyası, üst bağlam referanslarını yönetmek için 'ServletContext'in kullanımını gösterir. 'setAttribute' ve 'getAttribute' yöntemleri, çalışma zamanında ana bağlamı saklamanıza ve almanıza olanak tanır. Ana bağlamı ServletContext'e bir öznitelik olarak yerleştirerek (örneğin, "platformParentContext"), alt WAR'lar, başlatmaları sırasında buna dinamik olarak erişebilir. Bu yöntem esnektir ancak WAR başladığında ana bağlamın kullanılabilir olmasını sağlamak için dağıtımlar arasında dikkatli bir koordinasyon gerektirir. 🚀

İkinci komut dosyası, statik bir "SharedBeanRegistry" ile özel bir çözüm sunar. Bu kayıt defteri, WebApplicationContext örneklerine benzersiz anahtarlar atayarak bunları yönetmek için merkezi bir depo görevi görür. Örneğin, EAR içeriği belirli bir anahtar altında kaydedilebilir ve WAR'lar bunu başlatma sırasında alabilir. Bu yaklaşım, içerik yönetimi üzerinde güçlü bir kontrol sağlar ve olası ServletContext senkronizasyon sorunlarını önler, bu da onu karmaşık uygulamalar için sağlam bir seçenek haline getirir. 🌐

Güvenilirliği sağlamak için her iki çözümün davranışını doğrulamak amacıyla birim testleri dahil edildi. Örneğin testler, ana bağlamın doğru şekilde kaydedildiğini ve birden fazla alt WAR'dan erişilebilir olduğunu kontrol eder. Bu yalnızca işlevselliği sağlamakla kalmaz, aynı zamanda paylaşılan uygulama durumlarına sahip senaryolarda test etmenin önemini de vurgular. Geliştiriciler bu tür stratejileri uygulayarak modülerliği artırabilir, yedekliliği azaltabilir ve Spring uygulamalarının WildFly gibi konteynerli ortamlarda dağıtımını optimize edebilir. 🤝

import javax.servlet.ServletContext;
import javax.servlet.ServletException;
import org.springframework.web.WebApplicationInitializer;
import org.springframework.web.context.WebApplicationContext;
import org.springframework.web.context.support.AnnotationConfigWebApplicationContext;
public class CustomWebApplicationInitializer implements WebApplicationInitializer {
    @Override
    public void onStartup(ServletContext servletContext) throws ServletException {
        AnnotationConfigWebApplicationContext appContext = new AnnotationConfigWebApplicationContext();
        appContext.setConfigLocation("com.example.config");
        // Retrieve parent context from ServletContext
        WebApplicationContext parentContext =
                (WebApplicationContext) servletContext.getAttribute("platformParentContext");
        appContext.setParent(parentContext);
        servletContext.addListener(new ContextLoaderListener(appContext));
    }
}

import java.util.HashMap;
import java.util.Map;
import org.springframework.web.context.WebApplicationContext;
public class SharedBeanRegistry {
    private static final Map<String, WebApplicationContext> registry = new HashMap<>();
    public static void register(String key, WebApplicationContext context) {
        registry.put(key, context);
    }
    public static WebApplicationContext get(String key) {
        return registry.get(key);
    }
}

import static org.junit.jupiter.api.Assertions.*;
import org.junit.jupiter.api.Test;
import org.springframework.web.context.WebApplicationContext;
import org.springframework.web.context.support.AnnotationConfigWebApplicationContext;
class SharedBeanRegistryTest {
    @Test
    void testParentContextRetrieval() {
        AnnotationConfigWebApplicationContext parentContext = new AnnotationConfigWebApplicationContext();
        parentContext.setId("platformParentContext");
        SharedBeanRegistry.register("platformParent", parentContext);
        WebApplicationContext retrievedContext = SharedBeanRegistry.get("platformParent");
        assertNotNull(retrievedContext);
        assertEquals("platformParentContext", retrievedContext.getId());
    }
}

Alternatif Entegrasyon Teknikleriyle İçerik Paylaşımını Geliştirme

Birden fazla WAR ve bir EAR'a dağıtılan bir Spring uygulamasında ebeveyn-çocuk bağlamlarını yönetirken, yedekliliği azaltırken modülerliği korumak çok önemlidir. Genellikle gözden kaçırılan bir husus, etkili kullanımıdır. bağımlılık enjeksiyonu bağlamlar arasında kesintisiz iletişim sağlamak. Bağlama duyarlı fasulye tanımları ve yapılandırmaları tasarlayarak, ana EAR'ın işlevselliğini genişleten alt WAR'ların davranışını kolaylaştırabilirsiniz. Bu, kod basitliğini korurken dinamik uyarlanabilirlik sağlar. 🛠️

Bir diğer önemli teknik, fasulye görünürlüğü sorunlarını çözmek için bağlam hiyerarşilerinden yararlanmaktır. 'setParent' ebeveyn-çocuk ilişkilerinin kurulmasına yardımcı olurken, ana bağlamdaki Bean kapsamlarının "prototip" olarak ince ayarlanması, gerektiğinde yeni Bean örneklerinin oluşturulmasını sağlayarak bellek tüketimini en aza indirir. Ayrıca, paylaşılan veritabanları veya önbellek sistemleri gibi küresel kaynaklardan ana bağlam aracılığıyla yararlanmak, kaynak optimizasyonunu destekler. 🚀

Son olarak, günlüğe kaydetme ve izleme yeteneklerinin geliştirilmesi, yanlış bağlam başlatma nedeniyle ortaya çıkan sorunların hata ayıklamasına önemli ölçüde yardımcı olabilir. Spring Actuator gibi araçlar, metrikleri ve durum göstergelerini ortaya çıkarmak için ana EAR'da yapılandırılabilir. Bu, merkezi bir izleme merkezi oluşturarak tüm uygulama yığınındaki anormalliklerin tespit edilmesini kolaylaştırır. Bu teknikleri benimseyen geliştiriciler, Spring tabanlı dağıtımların esnekliğini ve sürdürülebilirliğini artırabilir. Vahşi Sinek. 🌐