Arasındaki Farkı Anlamak! Ve ? TypeScript'teki operatörler

Güvenli Erişim ve Onaylama için TypeScript Operatörlerini Keşfetmek

İle çalışırken TypeScriptgeliştiriciler sıklıkla bir nesnenin özelliklerine veya yöntemlerine erişmeleri gereken senaryolarla karşılaşırlar. tanımlanmamış veya hükümsüz. Bu durumlarda, ! (ünlem işareti) Ve ?(soru işareti) operatörler devreye giriyor. Bu operatörler, geliştiricilerin TypeScript'in potansiyel olarak nasıl işlendiğini kontrol etmesine olanak tanır. hükümsüz veya tanımlanmamış değerler.

! Yaygın olarak "boş olmayan onaylama operatörü" olarak bilinen operatör, TypeScript derleyicisine erişilen değişkenin veya ifadenin olmadığını bildirmek için kullanılır. hükümsüz veya tanımlanmamış. Öte yandan, ?. operatörü veya "isteğe bağlı zincirleme operatörü", özelliklerine veya yöntemlerine erişmeye çalışmadan önce nesnenin var olup olmadığını güvenli bir şekilde kontrol eder.

Bu ince ayrım, uygulamalar oluştururken çok önemlidir. çalışma zamanı hataları tanımlanmamış değerlere erişim önemli sorunlara neden olabilir. Bu iki operatör kod güvenliğini ve okunabilirliğini artırmaya yardımcı olur, ancak farklı amaçlar için kullanılırlar.

Arasındaki temel farkları anlamak obj!.özellik Ve obj?.özellik geliştiricilerin daha fazla yazmasına yardımcı olabilir sağlam TypeScript koduPotansiyel olarak tanımlanmamış verilerle çalışırken ortaya çıkan yaygın tuzaklardan kaçınma. Bu yazıda, kullanımlarını göstermek için örneklerle bu kavramları daha derinlemesine inceleyeceğiz.

TypeScript'te Boş Olmayan Onaylamayı ve İsteğe Bağlı Zincirlemeyi Anlamak

İlk komut dizisi iki önemli TypeScript özelliğini araştırıyor: boş olmayan iddia operatörü (!) ve isteğe bağlı zincirleme operatörü (?.). Null olmayan iddia, TypeScript derleyicisine bir değerin hiçbir zaman null veya tanımsız olmayacağını söylemenin doğrudan bir yoludur. TypeScript bunu derleme zamanında kanıtlayamasa bile, bir nesnenin çalışma zamanı sırasında var olacağından emin olduğumuzda bu özellikle kullanışlıdır. Örneğin, obj!.dataderleyiciye boş kontrolleri atlamasını ve obj'nin var olduğunu varsaymasını söylüyoruz. Bu yaklaşım, uygun olmakla birlikte, aşağıdaki sonuçlara yol açabilir: çalışma zamanı hataları nesnenin boş veya tanımsız olduğu ortaya çıkarsa.

Öte yandan, isteğe bağlı zincirleme operatörü, boş olabilecek bir nesnedeki iç içe geçmiş özelliklere veya yöntemlere erişmek için daha güvenli bir yöntem sağlar. Bu durumuda nesne?.verikod, data özelliğine erişmeyi denemeden önce nesnenin var olup olmadığını kontrol eder. Nesne boş veya tanımsızsa, hata vermek yerine yalnızca tanımsız değerini döndürür. Bu yöntem özellikle nesnelerin koşullu olarak oluşturulabileceği veya API'ler gibi harici kaynaklardan alınabileceği dinamik ortamlarda kullanışlıdır. Bu, çökmeleri veya beklenmeyen davranışları önleyerek kodunuzu daha verimli hale getirir. dayanıklı.

İkinci örnek, bu operatörleri kullanan işlev çağrılarına odaklanmaktadır. Boş olmayan iddiayla, görüldüğü gibi hem nesnenin hem de yöntemin var olduğunu varsayarak bir yöntemin çağrılmasını zorlarız. obj!.doSomething(). Bu, geliştiricinin veriler üzerinde tam kontrole sahip olduğu senaryolarda yararlı olabilir ancak varsayımın başarısız olması durumunda risk oluşturur. Yöntem mevcut değilse veya nesne boşsa program bir istisna atar. Bu, boş olmayan iddiayı yüksek riskli, yüksek ödüllü bir araç haline getirir.

İşlev çağrılarına aşağıdaki gibi uygulanan isteğe bağlı zincirleme obj?.doSomething(), onu çağırmayı denemeden önce yöntemin var olup olmadığını kontrol ederek bu tür çalışma zamanı hatalarını önler. Yöntem veya nesne tanımsızsa hiçbir şey olmaz ve program hata vermeden çalışmaya devam eder. Bu teknik, nesnenin dinamik olarak getirildiği veya programın belirli aşamalarında tanımlanmamış olabileceği durumlarda şiddetle tavsiye edilir. Güvenli yürütmeye olanak tanır ve ayrıntılı boş denetim koduna olan ihtiyacı azaltır, her ikisini de geliştirir performans ve kod okunabilirliği.

// Example 1: Using non-null assertion operator (!)
// The assumption here is that obj is definitely not null or undefined
const obj: { data?: string } | null = { data: 'Hello' };
const data: string = obj!.data;  // Non-null assertion, ignores potential null/undefined
console.log(data);  // Output: 'Hello'

// Example 2: Optional chaining (?.) for safer access
// This approach checks if obj exists before accessing data property
const obj2: { data?: string } | null = null;
const data2: string | undefined = obj2?.data;  // Safely returns undefined if obj2 is null
console.log(data2);  // Output: undefined

// Note: The first approach forces the compiler to assume obj is not null
// The second approach ensures no runtime error if obj is null or undefined

// Example 1: Using non-null assertion operator for function invocation
// Assumes obj is not null or undefined before invoking the method
const objFunc: { doSomething?: () => void } | null = { doSomething: () => console.log('Action') };
objFunc!.doSomething();  // Forces execution, assuming objFunc is valid

// Example 2: Optional chaining operator for function invocation
// This approach safely checks if objFunc exists before calling the method
const objFunc2: { doSomething?: () => void } | null = null;
objFunc2?.doSomething();  // No error thrown, simply does nothing if objFunc2 is null

// Conclusion: Non-null assertion is riskier but direct, while optional chaining is safer but may return undefined

// Unit Test 1: Testing non-null assertion operator (!)
import { expect } from 'chai';
it('should return data with non-null assertion', () => {
  const obj = { data: 'Test' };
  const result = obj!.data;
  expect(result).to.equal('Test');
});

// Unit Test 2: Testing optional chaining operator (?.)
it('should return undefined if obj is null using optional chaining', () => {
  const obj = null;
  const result = obj?.data;
  expect(result).to.be.undefined;
});

// Ensures both methods behave as expected in null/undefined scenarios

Gelişmiş Teknikler: Boş Olmayan Onaylamaları ve İsteğe Bağlı Zincirlemeyi Keşfetmek

Temel kullanım durumlarına ek olarak boş olmayan iddia Ve isteğe bağlı zincirleme Daha önce tartışıldığı gibi, bu operatörler aynı zamanda özellikle büyük ölçekli uygulamalarda karmaşık veri yapılarının işlenmesinde de önemli bir rol oynamaktadır. Derinlemesine yuvalanmış nesnelerle veya API'lerden getirilen büyük veri kümeleriyle çalışırken, belirli özelliklerin uygulama yaşam döngüsünün farklı aşamalarında var olabileceği veya olmayabileceği senaryolarla karşılaşmak yaygındır. Geliştiriciler, isteğe bağlı zincirlemeyi kullanarak, hiyerarşideki her özellik için tekrar tekrar boş denetimler eklemeden, daha temiz ve bakımı daha kolay kod yazabilirler.

Göz önünde bulundurulması gereken bir diğer önemli husus, bu operatörlerin TypeScript'in katı moduyla nasıl etkileşime girdiğidir. Katı modda, TypeScript daha katı boş ve tanımsız denetimler uygulayarak, potansiyel olarak tanımlanmamış özelliklere erişimi daha da zorlaştırır. ! operatörü, geliştiricilerin TypeScript'in olası boş değerlerle ilgili uyarılarını atlamasına olanak tanır, ancak yanlış kullanıldığında çalışma zamanı hatalarına yol açabileceğinden dikkatli kullanılmalıdır. Bu nedenle, ? Bir nesnenin veya özelliğin varlığının belirsiz olduğu durumlarda operatör sıklıkla tercih edilir.

Ayrıca isteğe bağlı zincirlemeyi aşağıdaki gibi diğer modern JavaScript özellikleriyle birlikte kullanmak varsayılan değerler ( || veya ?? operatörlerini kullanmak) kod güvenliğini ve okunabilirliğini önemli ölçüde artırabilir. Örneğin, geliştiriciler bir nesnenin özelliğine güvenli bir şekilde erişebilir ve özellik tanımlanmamışsa bir geri dönüş değeri sağlayabilir. Bu özellikle değerlerin bulunmadığı veya isteğe bağlı olduğu formlarda, kullanıcı girişlerinde veya yapılandırmalarda kullanışlıdır ve kodun sağlamlığını daha da artırır.